Μακεδονικός τάφος Αγίου Αθανασίου

Ο ζωγραφικός διάκοσμος του μακεδονικού τάφου στον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης του τελευταίου τέταρτου του 4 ου αιώνα π.χ

Μετά την επίσκεψή μου στην Αθήνα και τις εμπειρίες που έζησα περιδιαβαίνοντας τα μνημεία της, θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες γκραβούρες που έχω στην κατοχή μου και δείχνουν τα μνημεία της τους προηγούμενους 2 αιώνες

 Η Δροσοπηγή ανέκαθεν σε όλη την διάρκεια της ιστορικής της διαδρομής έχει να επιδείξει πρωτοπόρες πρωτοβουλίες που δυστυχώς δεν είναι ευρύτερα γνωστές σήμερα.

Θα αναφερθούμε ενδεικτικά .

Στην ίδρυση φιλανθρωπικού συλλόγου Μπελκαμένης  (η Τουρκική ονομασία του χωριού) που εγκρίθηκε από το πρωτοδικείο Φλώρινας με την υπ’ αριθμό 36/7-8 1919 απόφαση και το άρθρο 3 του καταστατικού αναφέρει :

<<Μέλη του συλλόγου γίνονται οι δηλούντες  ότι αποδέχονται το καταστατικό αυτό αδιακρίτως φύλου έχοντες πάντα συμπληρώσει το 160 έτος της ηλικίας των >> Όταν το δικαίωμα ψήφου στην γυναίκα δόθηκε το 1955 τότε μπορούμε να εκτιμήσουμε τη σημασία του άρθρου αυτού.

Μάλιστα θα πρέπει να σημειώσουμε και να λάβουμε υπ’ όψη και το γεγονός ότι κατά τις δημοτικές εκλογές  του 1958 η Μαρίτσα  του Πήτικου  εξελέγει η πρώτη, γυναίκα, πρόεδρος σε όλη την Ελλάδα .

Μάλιστα γι, αυτήν ασχολήθηκε και ο πρύτανης του χρονογραφήματος αείμνηστος

Παύλος Παλαιολόγος.

Πέραν αυτών ο ρόλος της γυναίκας στην Μπελκαμένη ήταν σημαντικός δεδομένου ότι αυτή είχε επωμισθεί όλα τα οικογενειακά βάρη λόγω του ότι ο κύρης της βρίσκονταν πάντα στα ξένα εξαιτίας της φύσης της εργασίας τους. Άνθρωποι της Σκαλωσιάς (χτίστες)

Μπορούμε δε να ισχυριστούμε ότι ουσιαστικά η οικογένεια στην Δροσοπηγή ήταν μητριαρχική.

Κος ΝΕΔΕΛΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

που ζούνε στο εξωτερικό.

Σκοποί του συλλόγου είναι:

1.            Η ανάπτυξη πνεύματος συναδέλφωσης και αλληλεγγύης μεταξύ των γυναικών της Δροσοπηγής και γενικότερα η συμβολή στην πολιτιστική και κοινωνική πρόοδο του Δημοτικού διαμερίσματός μας

2.            Η ενεργοποίηση , ο συντονισμός  και η αξιοποίηση σε συλλογική βάση όλων των γυναικών και φίλων της Δροσοπηγής, γενικότερα για ζητήματα που αφορούν στον πολιτισμό, στο περιβάλλον  και στην καθημερινή ζωή στο χωριό. Η προβολή του πολιτισμού και των εθίμων της περιοχής  καθώς επίσης η αντιμετώπιση των διαφόρων κοινωνικών προβλημάτων που απασχολούν ιδιαίτερα τη νεολαία (ναρκωτικά, καταστροφή του περιβάλλοντος κ.λ.π. και η συμβολή στο μέτρο του δυνατού στην επίλυσή τους.

3.            Η καταγραφή και διάσωση των ζωντανών στοιχείων της λαϊκής μας παράδοσης

4.            Η προστασία του περιβάλλοντος , ιδιαίτερα εντός των ορίων του Δ.Δ.Δροσοπηγής

5.            Η επιδίωξη σύσφιγξης των σχέσεων με συλλόγους  ή κατοίκους της Δροσοπηγής

Υπήρχαν τρία πέτρινα γιοφύρια τα δύο σώζονται σε καλή κατάσταση από το τρίτο διασώζονται τα θεμέλια.Του μεγάλου πέτρινου καμαρωτού γιοφυριού που εξυπηρετούσε τους κατοίκους της παλιάς Δροσοπηγής (Μπελκαμένης κατά την Τούρκικη ονομασία)Δεν γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία κατασκευής του. Σύμφωνα με πληροφορίες του συνταξιούχου δάσκαλου Νεδέλκου Τάκη πιθανή ημερομηνία κατασκευής είναι η περίοδος 1850-1860.Βρέθηκε μια διαθήκη κάποιου κυρίου Γεωργίου ο οποίος αφού μοίρασε την περιουσία του στις αδελφές του, άφησε και 200 γρόσια όπως αναφέρεται στην διαθήκη για την κατασκευή του γεφυριού. Από αυτό συμπεραίνουμε πως είτε βρισκόταν σε εξέλιξη η κατασκευή ή έψαχναν να βρούνε χρηματοδότες για να ξεκινήσουν το έργο.